มาลิก อิบน์ อะนัส (อาหรับ: مالك بن أنس‎, ค.ศ.711–795 / ค.ศ.93–179) ชื่อเต็มคือ มาลิก อิบน์ อะนัส อิบน์ มาลิก อิบน์ อบีอามิร อิบน์ อัมร์ อิบน์ อัลฮาริษ อิบน์ ฆ็อยมาน อิบน์ คุษัยน์ อิบน์ อัมร์ อิบน์ อัลฮาริษ อัลอัชบาฮีย์ หรือรู้จักกันในชื่อ อิหม่ามมาลิก โดยสำนักมาลิกีของซุนนี เป็นทั้งนักกฎหมาย, นักเทววิทยา และนักอนุรักษ์ฮะดีษมุสลิมชาวอาหรับ[1] โดยเกิดในมะดีนะฮ์ มาลิกกลายเป็นนักปราชญ์แห่งฮะดีษในช่วงที่ยังมีชีวิต[1] มุมมองของเขาในด้านนิติศาสตร์ถูกยกย่องทั้งชีวิตนี้และโลกหน้า และกลายเป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้งสี่สำนักของซุนนี คือมาลิกี[1] ซึ่งนับถือในแอฟริกาเหนือ, อัลอันดะลุส, ส่วนใหญ่ของอียิปต์ และบางส่วนของซีเรีย, เยเมน, ซูดาน, อิรัก และคุรอซาน[2] และเป็นโดดเด่นในลัทธิศูฟี โดยเฉพาะชาซิลียะฮ์กับติญานียะฮ์[3]ผลงานของมาลิกีมีจุดมุงหมายไปยัง "เส้นทางที่ราบรื่น" หรือ มุวัตฏอ[1] โดยอัชชาฟิอียกย่องว่า "เป็นหนังสือที่ก้องกังวาลที่สุดในโลกหลังจากกุรอาน"[2] การรวบรวม มุวัตฏอ ทำให้มาลิกถูกยกย่องในฉายาต่าง ๆ เช่น ชัยค์แห่งอิสลาม, ผู้พิสูจน์แห่งสังคม, และ นักปราชญ์ผู้มีความรู้แห่งมะดีนะฮ์ โดยฝ่ายซุนนี[2]